აბდაუბდა ნა

და ნიავი, ნასვენები მე დამცინის დღეს,
ისე ნაზად, თან მალულად მიფრიალებს თმებს,
თითქოს ამით მე მახსენებს ჩვენს შეხვედრებს ძველს.
ერთი,
ორი,
სამი,
ვითვლი ვარსკვლავებს
ერთი,
ორი,
სამი
ვეტრფი მე ღამეს.
ეს დათვლილი ვარსკვლავები ჭორფლად მექცეს მე
და ცა, ღამით ნაზავები კანად მექცეს... ეჰ!
ეს ფიქრები, ოდცნებები არ მასვენებს მე..