ბერი ჭადრები

მშობლიურ ქუჩას
კარიბჭე უჩანს:
ციხიონივით დგანან ჭადრები,
     უწინდელივით
მაღალ-მაღლები,
ვერ აშინებენ ქარებ-ავდრები.
ათამაშებენ  ფოთლების თითებს,
მესალმებიან ისე, ვით გუშინ.
     მსურს ყველა მისი
რტო და კვირტები,
ტოტებ-ფოთლები ჩავიკრა გულში.
      ბერო ჭადრებო,
ტვირთიან გზებით
მშობლიურ ქალაქს როცა გავცდები,
      აცახცახებენ
ვერცხლისფერ სიმებს
თქვენეულ ღელვით -
ჩემი განცდები.