იგავი

გრილ გონებას ეცხო გზნება,
მოიწია ფიქრ-მოცხარი,
ნიშანს ელის ეს ცხოვრება,
როგორც სააღდგომო ცხვარი..
ცხვარ-ყალიბში ღელავს ცომი,
იბრძვის, ნეტავ რა ფქვილია?
დროა იგავმიუწვდომი...
წამი, წუთი ათვლილია...
გამოცხვება...  ცხოვარს ვნახავთ,
მთამაც მუხლი მოიდრიკა!
ჭირი იქა, ლხინი აქა,
ფქვილი აქა, ქატო იქა!