ჩემი დღე

დავიბადე გაზაფხულზე,
მარტის ჭრელა თვეში,
დილის ლამაზ ალიონზე, 
ახალ სხივთა თქეშში.
მოველ, როგორც მოდის ყველა,
უფლის მაღალ ნებით,
კაცთა ხმებში ირეოდა
კოსმიური ხმები...
დამენათლა მისან-ნისლით 
ჩემი წილი მადლი;
ლექსი, როგორც ცხელი სისხლი
ჩემს ძარღვებში დადის..
ლექსი არის ჩემი ბედი,
ასე სურდა იღბალს,
სიტყვის ფუნჯით ვმოგზაურობ
ათას ფერთა მიღმა...
ხშირად, როცა ჩემს ვარსკვლავზე
წვიმს და სეტყვა ცვივა...
სხვისი ცრემლით დამწუხრებულს -
სხვისი დარდი მტკივა...
მომაპყარი ზეციერო
ყური ყოვლისმსმენი!
აძლიერე ჩემში მარად
სიყვარულის სენი,
მომიტევე სითამამე,
რომ ეს საქმე ვქმენი
და ლექსებად გამოვხატე
სიდიადე შენი!