კაცი-პოეტი

როცა კაცი - პოეტია,
იფერფლება ფერებად,
სულ ერთია: ყანას თოხნის,
თუ ცას მოეფერება!

ნასათუთებ, თოთო ნერგებს,
თითოს- ღერებ-ღერებად
ცინცხალ კვირტებს შეჰღიმილებს,
ლექსად მოემღერება...

როცა კაცი - პოეტია,
მარჯვე სიტყვის ისრებით,
შემოევლონ ჯადოქრები,
მაგები და მისნები...

ყველას ერთად გადასწონის
დალოცვილი ღვთის ნებით!