ზეცის ჰიმნი

რა დარია!
ატმის კვირტი იღიმება,
საკუთარმა სურნელებამ გადარია.
მერცხლებს სივრცე აუღიათ,
აქ არიან,
მოიცილეს უცხოობის ფარაჯები,
მზად არიან -
შემოსძახონ ზეცის ჰიმნი
რუხ ღრუბლებზე გამარჯვების!
რა დარია!
ეს მზე  თითქოს  ღადარია,
ბუხარ-ბუხარ აკრეფილი, შეკონილი
ათას სითბოდ, ათას დილად აკინძული,
ოქრო-სირმა შეყოლილი.
აშრიალდა ნორჩ ფოთოლთა  თაიგული,
ახმიანდა ახალ ხმათა ნაკადული.
მიწის პირი  ყვავილების მახარია,
ისიც  უფალს შეჰღაღადებს,
რა დარია!