ნუთუ ოდესმე

ნუთუ, ოდესმე, შეგიყვარდები,
ნუთუ, ოდესმე, რამეს მიხვდები,
მოლოდინს მიაქვს, მთელი, ცხოვრება,
არ განათდება, ვხვდები, ნელ-ნელა...

ნუთუ, ოდესმე, მეტყვი: “მიყვარხარ!
და შენს გარეშე, მე, ხომ მოვკვდები!’’
ამას, არ მეტყვი, ისედაც, ვხვდები,
ნელ-ნელა, ქრება ეს იმედები...

ნუთუ, ოდესმე, მეტყვი: “სადა ხარ,
მე, ხომ უშენოდ ისედაც ვკვდები...’’...
მერე, ფიქრები წალეკავს ამ ჩემს გონებას
და ვეღარ ვიპოვი იქ შენთვის ადგილს...

მერე შემიყრობს, კვლავ, მოლოდინი და
ტვინს წალეკავს მსგავსი ფიქრები:
“ნუთუ, ოდესმე, რამეს, მიხვდები,
ნუთუ, ოდესმე, შეგიყვარდები??’’...