ბეტონის ქალაქის ისტორიები #1


ჩემს სხეულს პეპლის ფრთის მოქნევის გემო დაჰკრავს,წარსულის შრამები არასოდეს შუშდებიან,სხეულზე რჩებიან ეთნიკურ  ჩუქურთმასავით და ყოველი შეხება თავიდან აცოცხლებს წამს როცა კანზე ამოიტვიფრა.
ჩემს სულს აყროლებული ხორცის....არომატს ტოვებს პირში ღეჭვის შემდეგ მძაფრს და მძაღეს, 

რომელიც სამუდამოდ დარჩება შენს ენის რეცეპტორებზე.შეირხევა ფარდა და თავს დავუკრავ მსმენელს,
 ჩეკს მივუტან კლიენტს რომელმაც დელიკატესად მიირთვა აყროლებული სული და ახლა ამ ბინძური რესტორნის ტუალეტში ონკანთან წაკუზული ცდილობს პირიდან გაიყვანოს გემო რომელიც მე დავუტოვე.
პერანგის ღილებს შორის სქელი ქონის ფენა მოუჩანს ეტყობა რომ პირველად არ შეექცევა მადიანად,
იგი ხშირი კლიენტია და ყოველთვის ერთსა და იმავეს მიირთმევს.
  ყოველ დილით იღვიძებს თეთრ კედლებში კოცნის მძინარე ცოლს,
იცვას იდეალურად გაუთოებულ პერანგს,
ნაცრისფერ ტრუსში პატარა პენისი ლანდავს,
 რომელიც გიგანტური მუცლის ფონზე უფრო პატარა და საწყალი ჩანს
.ასეა ყოველ დილას,მიდის სამსახურში,ალბათ ოფისში მაგიდაზე შვილების ფოტოებიც აქვს ლამაზ ხის ჩარჩოებში,ხალხისთვის დასანახ ადგილზე გამიფენილი.საღამოს კი როცა შინ ბრუნდება გზად ერთ პატარა სახლში შეივლის, სადაც მისი ყველა არანორმალური ფანტაზია რეალობად იქცევა,მუცელში მობინადრე მონსტრი შიმშილს დაიოკებს.შემდეგ გაოფლილი ჩაჯდება შავ ჯიპში და დაბრუნდება ოჯახში სადაც ცოლი და ირი შვილი ელოდება.იმ პატარა ბინაში კი დარჩება თექვსმეტი წლის ბიჭი, ოდნავ შესიებული ანუსით და სპერმით გამოტენილი პირით.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი