ბრძოლა

ჩუმად ვიჯექი...უხმოდ..უტიფრად..
ვუსმენდი..ჩუმად გამოთქმულ ბგერებს..
მტკიოდა..ძლიერ ხმას არ ვიღებდი...ვგუობდი..ჩემივე ტკივილის წამებს..

მიძნელდებოდა სუნთქვა..პირისპირ..
ისევ დავნებდი..ისევ ვიგრძენი..
ნუთუ ვერასდროს ვერ ვეღირსები..
მონანიებას ჩემივე ტკივლის...

ვიგრძენი ისევ ბნელი დარტყმები..
სხეულის შიგნით ეშმაკი მიხმობს..
ტკივილი ქრება..მაგრამ თავს იჩენს ხელუხლებელი სულიერება