ვეჩვევი დრამებს აბებს ოგორც სხვა პაციენტი


მჩირდება რაღაც რომ წამიღოს უცხო ხელებმა
ნერვების ქავილს ვერ ვიშორებ ამ რდოს თავიდან
ფილტვებს ნისლივით ეს სიცივე  მოეფინება
ხელებს ვაქნევ და მეშინია  გასვლა სახლიდან

ვეჩვევ დრამებს აბებს როგორც  სხვა პაციენტი
დილის ნიავი სიცოცხლეზე მეტად მჩირდება
ვერ შევიყვარე ორშაბათი დღეები კენტი
და სიცოცხლისკენ ამ ბურუსში გზა მაინც ჩნდება

როგორც არასდროს ახლა ისე მჩირდება შველა
მინდა მახსოვდეს იისფერი შენ რომ გიყვარდა
თუ არვინ დარჩა და შორს წავა ვინც იყო ყველა
აღაც კი მინდა რომ გელოდო მარად ამ ქვეყნად

მჩირდება რაღაც რომ წამიღოს უცხო ხელებმა
ნერვების ქავილს  შევეჩვიე   ახლა  ამ წუთას
ფილტვებში იგრძნეს ეს სიცივე სხვა შეშლილებმა
და ისევ ვეძებ სასიკვდილოდ მაღალ სახურავს

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი