უკვდავების წყურვილი
ბედის ნებიერს ბროლისა და ბოლის ქალები ფეხქვეშ გიფენდნენ ცეცხლის სხეულებს. ტანზე ვნებებიც შემოგაცვითეს და.... გაიარეს გულისგარედან, რადგან გოდოლში, მედიდური თავკერძობით რომ დაგიგმანავს, ვერცერთმა ვერ შემოაღწია. დ ღ ე ს კ ი... ჭაღარა დენდს და ცინიკოსს, მარტოკაცობის მოტრფიალე ცუღლუტ ეგოისტს, რატომ გიღიმის ჭინკა ბოთლიდან და ბოლო ჭიქის გამოწრუპვისას რად გეჩვენება, რომ სადმე ცხოვრობს რ ო დ ე ს ღ ა ც, ერთხელ, სულშემთხვევითგახეული კ ა ნ დ ო მ ი ს სახელობის ბავშვი - იმედი, რ ო მ ე ლ ი მ ე თითქმის უცნობმა ქალმა - გუგულმა, შენს უკითხავად, კედლის საათის ბუდიდან რომ გადმოაგდო და... სადღაც, ჩვილ ბავშვთა თავშესაფარში დ ა ა ბ ი ნ ა ვ ა. რატომ გგონია, რომ სწორედ ამ დროს, რომელიღაც პატარა ბიჭი ან თუნდაც გოგო, დაბეჯითებით იმეორებს შენს შეკრულ წარბებს, მძიმე ნაბიჯებს, ზუსტად შენსავით იჭმუხნის შუბლს და შენი უხეში ხელისგულიდან გ ა დ მ ო წ ე რ ი ლ ი სიცოცხლის ხაზის გაგრძელებას ჯიუტად ცდილობს...
წყარო: urakparaki.com
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი