უკვდავების წყურვილი


ბედის ნებიერს
ბროლისა და
ბოლის ქალები
ფეხქვეშ გიფენდნენ
ცეცხლის სხეულებს.
ტანზე ვნებებიც შემოგაცვითეს და....
გაიარეს გულისგარედან,
რადგან გოდოლში,
მედიდური თავკერძობით
რომ დაგიგმანავს,
ვერცერთმა ვერ შემოაღწია.
დ ღ ე ს კ ი...
ჭაღარა დენდს და ცინიკოსს,
მარტოკაცობის მოტრფიალე
ცუღლუტ ეგოისტს,
რატომ გიღიმის ჭინკა ბოთლიდან და
ბოლო ჭიქის გამოწრუპვისას
რად გეჩვენება,
რომ სადმე ცხოვრობს
რ ო დ ე ს ღ ა ც,
ერთხელ,
სულშემთხვევითგახეული
კ ა ნ დ ო მ ი ს
სახელობის
ბავშვი - იმედი,
რ ო მ ე ლ ი მ ე
თითქმის უცნობმა ქალმა - გუგულმა,
შენს უკითხავად,
კედლის საათის ბუდიდან რომ
გადმოაგდო და...
სადღაც, ჩვილ ბავშვთა თავშესაფარში
დ ა ა ბ ი ნ ა ვ ა.
რატომ გგონია,
რომ სწორედ ამ დროს,
რომელიღაც პატარა ბიჭი
ან თუნდაც გოგო,
დაბეჯითებით იმეორებს
შენს შეკრულ წარბებს,
მძიმე ნაბიჯებს,
ზუსტად შენსავით
იჭმუხნის შუბლს და
შენი უხეში ხელისგულიდან
გ ა დ მ ო წ ე რ ი ლ ი
სიცოცხლის ხაზის გაგრძელებას
ჯიუტად ცდილობს...

წყარო: urakparaki.com

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი