ჩვენებური ლექსი

ასე შემემთხვა,
უდიერი სიტყვით დაჭრილი,
ისე გავხევდი,
წლები,
ვით ჭადრის მოცვლილი ქერქი,
შემომაცვივდა.
ფასკუნჯს საკუთარ ხორცს
შევაჭმევდი
უმოძრაობის უფსკრულიდან
თავის დახსნისთვის.
გაზაფხულდება -
გადარჩენილი ხე ფოთლებს
ისევ ააშრალებს,
დაუბრუნდება ძველი იერი.
მეც, განსაცდელმა რადგან
არ მომკლა, გამაძლიერებს

წყარო: urakparaki.com