ეკლესია

როცა ვხედავ მისსა მშვენებას, როცა ვუყურებ მის სიდიადეს,
მაშინ ძგერს გული ჩემი გაყუჩებული 
მაშინ იწყება ლხენა სულისა.

მასში ვმშვიდდები ყველაზე მეტად
თიქოს მათბობს თიქოსა მშველის,
ყველა დარდს ისმენს და გულითა სწუხს ვახ რა ყოფილხარ ადამიანო

მე ძლიერ მიყვარს მისი ფრესკები
სანთლი გამთბარი მისი კედლები,
და ყოველ ღამე, როცა აქ მოვალ 
ვიცი დამხვდება, არ მიმატოვებს.

ოხ როგორ მიყვარს მისი კარები
ყოველთვის ღია ბევრის მნახველი 

და თუ ერთხელ მაინც შეგიხედია,
რომ ღამით მთვარე როგორ დაჰნათის 
მერწმუნე ძმაო ვერ დაივიწყებ
ამ პატარას და დიდ ეკლესიას.