ბავშვობიდან დიდობამდე

როცა ვიხსენებ ბავშვობას ტკბილს
თუ როგორ ვჭამდით ბავშვები ხილს
როგორ დავრბოდით ხალისით იქ
იქ იმ სოფელში ჩვენ სახლის წინ

ბავშვი ვამბობდი მიფრინავს ის
ის წერო რომარის მდინარის პირს
ვამბობდით ავედით ოცამდე ძვლივს
მაგდენი აღართქვა დათვლა ძან ჭირს

ვპატრონობთ ერთ ბურთს დახეულს სულ
არგვინდა ფეხბურთი, მაგრამ ბევრს სურს
ვიძახდით პასუხად თან ჭრიდა სულ
კარგია ბავშვობა დიდობა მძულს

ერთი კვირისწინ რომ გავხდი დიდი
გეტყვი და მერწმუნე ჩავტეხე ხიდი
ხიდი რომლითაც მე ბავშვს მეძახდენ
ახლა კი იცხოვრე დიდი ხარ მიდი

ამბობდა კაცი რომელსაც ვხედავ
ვხედავ მხოლოდ მე სხვა კიდე ვერა
სევდა იმისა რომ დავრჩი მარტო 
მაწვება და ქრება ბავშვობის ალღო

ამ კაცს იდუმალს არსურს დუმილი
პრობლემა ისაა რომ მე მაქვს ყურმილი
მომცილდი ვეძახი მპასუხობს თუ გიღირს
თავის ტყუილი ბავშვობის წუხილით

მაგრამ დავფიქრდი და გავიაზრე
თუ გზა დიდობის არ გაიარე
თუ არ მიხედე ღია იარებს 
იარებს რომლითაც წარსულს ტრიალებ

ისე ვერ განვაგრძობთ ცხოვრებას ჩვენ
მაგრამ სულ ვებრძვით დიდობას ძნელს
რომ ერთ დღეს ვუთხრათ ჩვენ შვილებს ბევრს
შენ ბავშვობის ფასს ვერ ხვდები ჯერ

ამას ამბობდა ის უცხო კაცი
რომ მიტრიალებს დღედაღამ თავში
მას  შევეჩვევი სულ მოკლე ხანში
და გავიბნევი დიდობის არსში