* * *
* * * ტკივილი ფერმკრთალ სინათლეში ქრება, ცივი სუნთქვა მივლის მკერდში... ბედისწერასთან შეკამათების ძალა აღარ მაქვს, ამჟამად მხოლოდ შენი ტკივილით ვთვრები წლები გაქრა და ღიმილი განელდა, და მაინც გეკითხები - როგორ არ შეხვდნენ ჩვენი გზები ერთმანეთს ნათელით ბნელში? ფიქრების ბრბო მიტრიალებს თავში, ერთი ჭრილობის ტკივილი ასად, იგივე ცივი სუნთქვაა ჩემში… ამაღამ სამყაროს ჩივილებს არ ვიჩურჩულებ - ყველაფერი, რაც მინდა, ყველაფერი, რაც მჭირდება, შენით მწამს ღმერთის… 2025 წელი, 7 დეკემბერი მარიამს
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი