დამშრალი ლექსი

დაშრა ზღვა, დაშრა მდინარე, დაშრა ტბები თუ რუები,
დაშრა ქოთანში ყვავილი წვიმისგან განაბრუები,
დაშრა თვით წვიმაც, რადგანაც დაშრნენ ქაფქაფა ღრუბლები,
დაშრა ჭიქაში წყალი და მე დამაშვრალი ვწუხდები.
და ვარსკვლავისგან ცაც დაშრა, როგორაც წყარო ანკარა,
გაშიშვლდა ცივი მთვარე და მყის აიტანა კანკალმა,
დაშრა სახლის წინ გუბურა, ვერ გრილდებიან კატები,
სახურავები მოთქვამენ ცხელ ოხშივარის მატებით.
დაშრა სასმისში სასმელი - არაყი, ღვინო და ვისკი,
ვერ მბრძანებლობენ ლოთები, მოდი და დროზე დამისხი!..
საღებავებიც კი დაშრა, მხატვრები ტირილს იწყებენ,
პუანტილიზმი, კუბიზმი... შესაბრალისად იწყენენ.
დაშრა თვალებში ცრემლები, კვნესა, მოთქმა და გოდება...
ცრემლების ნაცვლად სევდისას სიმშრალე გადმოგორდება.
დაშრა საათზე საათი, წუთები, გნებავთ - წამები
და შეეყინათ ღამეებს დედების იავნანები.
დაშრა ყოველი სიტყვა თუ დამშვიდობება, სალამი,
ნეტავი, მეც არ დამიშრეს საგოგმანები კალა...