დედებს, რომლებიც ელოდებიან შვილებს

ეძღვნებათ ქალებს ვინც ელოდება შვილს

ოთახიდან გამოვედი და მივხვდი, რომ იქ დავტოვე ჩემი ქალობა, ჩემი დედობა და ეს ოთახი იცით რა ოთახია? განაჩენის ოთახი... ამ ოთახში ექიმმა მი­თხრა: რომ შენ ვერასო­დეს ვეღარ გახდები დე­და... რადგან უბრალოდ დაიგვიანე.. რადგან ის შანსები რაც ახალგ­აზრდობაში გქონდა დაკ­არგე, უბრალოდ ხელიდან გაუშვი და შენ ეხლა შენ ასაკში მხოლოდ სხვა ბავშვებზე ზრუნვა დაგრჩა და გააგრძელო ის საქმე რასაც აკეთ­ებ. ღიმილით გამოვედი ოთახიდან,არ მინდოდა უცხო ადამიანის თვალ­წინ ავღრიალებულიყავი, არ მინდოდა უცხო ად­ამიანს ენახა ჩემი ცრ­ემლები და ჩემი სისუს­ტე. წამოვედი განადგუ­რებული, წამოვედი მარ­ტო და გიჟივით ვტირი. მიყურებს ხალხი და ვინ იცის რას ფიქრობენ, რატომ ვტირი, ვგრძნ­ობდი რამდენიმეს გაჩე­რება და გამოლაპარაკე­ბაც უნდოდათ, მაგრამ ვერ გაბედეს, ეტყობა ისეთი სახე მქონდა და ვერ გაბედეს. მე კი უბრალოდ მივდიოდი, არც ვფიქრობდი საით, რა­ტომ, რისთვის მივდივა­რ, უბრალოდ მივდიოდი.­.. კადრებივით დამიტრ­იალდა ჩემი განვლილი ცხოვრება, ოცნებები, შეცდომები და მივხვდი, სულ ტყუილად მიცხოვ­რია, სულ ტყუილად მიო­ცნებია, სულ ტყუილად გავჩენილვარ ამ ქვეყნ­ად. არც მახსოვს რამდ­ენი ვიარე, არ მახსოვს ან როგორ მივაღწიე ან როგორ მივედი მტკვ­რამდე, გონს მომიყვანა კაბის ქაჩვამ, დავი­ხედე და პატარა ბავშვი მექაჩებოდა, თან ტი­როდა და თან მექაჩებო­და; არ გაბედო,არ გად­ახტე, შენ ხომ ჩემი დედა ხარ, შენ ხომ ჩემი მომავალი დედა ხარ, შენ რომ ეხლა გადახტე მე ვერ დავიბადებიო­.. უცებ მივხვდი, რომ ეს ბავში ჩემი მომავ­ლიდან იყო, რომ მე ძა­ლიან სუსტი ავღმოჩნდი და რომ ძალიან ადვილ­ად ვთქვი უარი ჩემს ოცნებაზე და მე შემრცხ­ვა, შემრცხვა პირველ რიგში იმ პატარა ბავშ­ის, რომელიც მე მელოდ­ა, რომელსაც ჩემი იმე­დი ჰქონდა და მელოდებ­ოდა, მე კი ერთი ექიმ­ის უტაქტო ნათქვამზე ჩამოვუშვი ხელები და დავნებდი... შემრცხვა და კიდევ ერთხელ მივ­ხვდი, რომ ოცნებაზე არასოდეს არ უნდა თქვა უარი, იქამდე სანამ ერთი პატარა შანსი მა­ინც  გაქვს, უნდა გამ­ოიყენო, ეცადო და აუც­ილებლად შესრულდება, თუნდაც მაშინ როცა სა­ერთოდ არ ელი. მე დედა აუცილებლად გავხდებ­ი, რადგან მელის მე ის და მე მას აუცილებლ­ად ჩავიკრავ გულში, მან დღეს მე უკვე გადა­მარჩინა, ის არსებობს და მოვა.
მ.არაყიშვილი
10.10.2019წ.