მომრთე

მ ო მ რ თ ე                    

მომრთე! ზეთის ხილის ყვავილებით 
მორთე გადაღლილი ჩემი მხრები - 
ბევრი უშენობის მზიდავი.
მომირთე ტუჩები - კოცნით მორთე,
მერე ის კოცნები სულ თან გქონდეს
ყოველი უჩემო ცისმარე...
სანამ მიტოვებულ ხეობების
სევდით ვყვავილობ და ვიტოტები, 
მორთე ჩემი სულის წინკარი.
მეყოს ფიქრებად და  გაკვირვებად 
(თუნდაც ჩაგითვალო ახირებად) -
დაბრუნდი და რამე მითხარი.
ამ სიმარტოვეშიც შენთანა ვარ!
მომრთე ჩემივ ცრემლით - ყელსაბამად 
მზის წნულთან დამკიდე კურცხალები.
ღამეებს მივადგამ საფეხურებს,
დღეებს ვატყუებ, რომ დაგეურვე,
ვატყუებ  და შენთან ვიპარები.
თვალები მომირთე შენი ანარეკლით  -
იფეთქე გუგებში... ისევ გამალებით
აქრე ჩემი ტანის ხანძარი.
ამ ხელების თრთოლვის გაყუჩება
შენს ხმაში ახეთქე გაურჩებად,
მის მნუსხავ ხავერდში დაძარი.
თითები მომირთე იასამნით,
თმები - გვირილების ნაწნავებით,
ყურთან ამიქარვე იის ფურცლებივით
მსუბუქი ჩურჩულის წამ-წამები.
მორთე განთიადი მოლოდინით,
ძილი - სიზმრების მაქმანებით,
საღამო - წვიმებით, ელვებით.
მომრთე ტკივილებით-გაუსაძლისებით,
როგორც ამ გაზაფხულს ნაძვის კორომებით
მოურთავს ლურჯი მთის ფერდები.
მორთე ჩემი ბაგე გაღიმებით, 
შენი დანახვით რომ იბადრება - 
იმ ღიმით გულისპირი მოიჩითე.
მომრთე საშენოდ და შენით მომრთე...
იმედით, ელდით და თრთოლვით მორთე
ჩემი ცხოვრება კიდით-კიდე.