ისევ

ისევ შორეთიდან გიხმობ,
ისევვ შორეთიდან გწვდები.
ისევ უცხოდ დავალ თითქოს
და უთქმელი სევდით ვცვდები.
ისევ შევეზილე ტალახს
ვიღაცას ვატკინე ნეკნი
ვერ გავაფართოვე გზები
და ერთ გოჯა მიწას ვტკეპნი.
შენ რომ დამიტოვე სიტყვა, 
წვეთ წვეთ ვიზოგავ და ვმალავ,
შენსკენ წამოსასვლელ ბილიკს,
ისევ ფიქრის ტალღით ვკვალავ.
მეგობრად გიგულებ სულის,
შენი ტკივილები მიმაქვს,
და შევეზილები დილით
ვისი ნეკნიცა ვარ იმას