აბელი

მამა-რავქნა კაენთან არ მინდება თამაში,
ნახე მთვარეს ატყვია სისხლისფერი ლაქები,
იმას ცხვრები მიანდე მე გამიშვი ყანაში,
მამა-ჩემთვის დამტოვე ნუ ვიქნები ნაქები.

თავის ქალა აბელის აღსარებას ამბობდა,
და გარშემო ტიროდნენ სიყმაწვილის ჩრდილები,
სისხლისფერი ქარი კი შეშლილივით დაქროდა,
ხოლო სული კაენის გველს ეჭირა კბილებით...