ლხინი

ვაგლახ, ამ წუთებს არც თუ ხშირად გვჩუქნის ცხოვრება,
საზრუნავისგან თავისუფალ შვება-განცხრომას,
თითქოს დიდი  ხნით მომლოდინის ხდება ოცნება,
რადგან, ასეთი სიხარული იწვევს ანცობას, 

არ მივეცემით ზღვარგადასულ ჭამა-სმას, თრობას,
ზომიერება -  ჩვენთვის ესეც საკმარისია,
ოღონდაც ხშირად ვისურვებდით, ჩვენ ერთად ყოფნას,
ამის არ ნდომა, ვფიქრობ მართლაც საძრახისია, 

მაშ ვადღეგრძელოთ ეს ლამაზი დღე -  სანატრელი,
ასე ანაზდად, რომ შეგვყარა ერთად განგებამ,
დე აგვაცილოს უფლის მადლმა ჩვენ განსაცდელი,
მისი იმედით განიმსჭვალოს ჩვენი არსება, 

რადგან მომავლად მსგავსი დღენი კვლავ გველოდება,
ეს სასოებაც გვიხალისებს ქვეყნად ცხოვრებას.