😑

ო რამდენი ვევნე და, ო, რამდენი ვიომე ,
ლექსს ვადნობდი სტრიქონად, 
პოეზის ფარეში.
ჩემს დრო და ჟამს უსახოს 
წამს კი მემილიონეს,
მწამს შერჩება ,ნისლიან მოგონების თარეში.
ვერ მიწყვიტავს ჯერ 
ილაჯს 
გული ,დარდს რომ ვერ იტევს ,
სისხლი ვენებს მიგლიჯავს ,
არითმია შემიტევს .
ვიწყებ ბედის ნდურებას,
ჰოი რა სათქმელია ,
ვერ სძლევს განადგურება ,
ჩემს უკვდავქმნილ გენიას .
სული ერთი ლექსია .
ლაჟვარდებში რომ ილტვის ,
ჰაერს რითმად , ვისრუტავ 
გახეთქილი მაქვს ფილტვი .
ვავსებ ვავსებ, ისევე, სულ............ ს,
რომ არ განადგურდეს ,
შენი უკვდავება მსურს ,
თუკი ბედი გარგუნებს .
წავალ, წავალ ,დრო ვიცი
ბევრი არ მიწერია,
ჩემი ლექსის სტრიქონი 
ჩემი სულის ფერია .ჯაფარა