mogoneba
ნერვიულად ჩავუკიდებ, ბოლო სიგარეტს და უსუსრობის განცდას გავაყოლებ ,ბოლთას ნაცემ სულს . გაკვირვებულ ავბედით მზერებს დავიჭერ ბედის ჭიდილთან შერკინებულთა თვალებში , სადაც მკვლევარივით უდიდეს გაოცებას ამოვიკითხავ . უდაბნოს მტვერი დაედება ფიქრთა ქაოსებს , გაწყდება ნერვის ბოლო ძაფი , ნაწყვეთ-ნაწყვეთ გადამბული და ჩაიკარგება დროთა ფიქრებში მტკივნეული მოგონება .ჯაფარა
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი