წადი!

როს შემოდგომა გამოაკრავს ყვითელ აფიშებს
სულში სიცივის მკრთალი შუქი შემოაბიჯებს.


მიზეზებივით გაცვდა გრძნობა-წადი, არ გიჭერ,
დამთავრდი ჩემში, აღარ ველი მე, შენს ნაბიჯებს!


სნეული ღამე კვლავ დააფრქვევს შავ-შავ ნახშირებს

ჩემს ობოლ წუთებს უშენობა აღარ აშინებს. :-(
მოჰგავხარ ძველი ციხის ნანგრევს ფოთოლცვენაში
გარდაცვლილ დღეებს გავაცოცხლებ ფიქრით მზერაში .
არ ჩაგიფიქრებ, აღარ გეძებ ვარსკვლავთცვენაში,
ვგრძნობ რომ დავმარცხდი ჩემი მსგავსი ნეკნის ძებნაში.
მივსტირი დღეებს გრძლადგაწოლილს და ნაავადებს
გადავიღალე, არაფერი აღარ მადარდებს.
***** ****** ****** *****
როს შემოდგომა გამოაკრავს ყვითელ აფიშებს
ნუ დაბრუნდები, ჩემს სულში ნუ შემოაბიჯებ,
აღარ გინახავ სურნელებით დაუჭკნობ წარსულს
წადი, დამთავრდი, დაბრუნება მე შენი არ მსურს! :-( :-(
/მარი მაჭარაშვილი/
/მარი იმერი/