ჩემი ოთახი

გიახლოვდები... ვაკაკუნებ... კარს მიღებ გულში...
იქ სითბო მხვდება, მობრიალე კოცონის დარად;
ოთახი, ჩემთვის განკუთვნილი, მყუდროა, თუმც კი, 
რა პატარაა!..
გზადაგზა, როცა გამოიტან სულის ნარჩენებს, 
იქვე დავრჩები!