***. (ანა ახმატოვა)

ანა ახმატოვა
თარგმნა მარი თაბაგარმა

***
მოსაწყენი ხარ, თან დარდით სავსე,
დათმე დიდება, ოცნება ყველა.
თუმც ჩემთვის ისევ ტკბილი ხარ, მავსებს
მაგ იდუმალი გრძნობების ენა.

ღვინო გაქვს ახლა ღამეულ ხარჭად
და არც კი იცი სიზმრების გემო,
მწვანე თვალებში ჩამდგარი ტანჯვა
ამბობს, რომ ღვინით შვება ვერ გერგო.

გული გამოთქვამს სურვილს სიკვდილის
და ბედის ზანტად სვლას ემდურები;
დასავლეთის ქარს, სულაც არ მიკვირს,
რომ მოაქვს შენი საყვედურები.

მე დაბრუნებას თუ ვბედავ ისევ?
ჩემს ცის ქვეშ მინდა, ჩამოვისვენო,
მოგონებებით სულსაც ავივსებ,
შენ არ გაბედო, რომ გამიხსენო.

მრავლობენ დღენი სევდით მილეთის,
შენთვის როგორ ვთქვა ლოცვები მე კვლავ?
ჰო, სიყვარული ვიცი ისეთი,
რომც შეეცადო, შენ მას ვერ მოკლავ.

***
А ты теперь тяжелый и унылый,
Отрекшийся от славы и мечты,
Но для меня непоправимо милый,
И чем темней, тем трогательней ты.

Ты пьешь вино, твои нечисты ночи,
Что наяву, не знаешь, что во сне,
Но зелены мучительные очи, —
Покоя, видно, не нашел в вине.

И сердце только скорой смерти просит,
Кляня медлительность судьбы.
Все чаще ветер западный приносит
Твои упреки и твои мольбы.

Но разве я к тебе вернуться смею?
Под бледным небом родины моей
Я только петь и вспоминать умею,
А ты меня и вспоминать не смей.

Так дни идут, печали умножая.
Как за тебя мне Господа молить?
Ты угадал: моя любовь такая,
Что даже ты не мог ее убить.

Анна Ахматова
22 июля 1911 г.
Слепнево