*** (ანა ახმატოვა)

ანა ახმატოვა
თარგმნა მარი თაბაგარმა

***
ოცნებებმა და იდეებმა დამღალეს წინათ
და ახლა ისე ველი ზამთარს, როგორც არავინ;
შენ მპირდებოდი, გახსოვს, აღარ მოვაო წვიმა,
მაგრამ არ წყდება, წვიმა მოდის, მოდის ბარაქით.

გაოცებული ჩემი მზერა სარკმელსაც სცდება,
ისიც არ ვიცი, ცხადია თუ ძილს თვალი ვკიდე;
გახსოვს, ამბობდი, რომ ცხოვრება არის ოცნება,
უცნაურია, გავიღვიძე და ვცოცხლობ კიდევ...

ხვალ ჩემი როლის თამაშიც რომ ქვეყანამ ნახოს,
კვლავ გავიცინებ, თვალთმაქცობა ჩემი ხვედრია;
ტკივილიაო სიყვარული, ამბობდი, გახსოვს?!
როგორ ცდებოდი, სიყვარული ჯოჯოხეთია!

***

Отодвинув мечты и устав от идей,
Жду зимы, как другие не ждут.
Помнишь, ты обещал, что не будет дождей?
А они всё идут и идут…

Удивлённо смотрю из квартирных окон —
Я во сне или всё ж наяву?
Помнишь, ты говорил, что вся жизнь — это сон?
Я проснулась, и странно, живу…

А назавтра опять мне играть свою роль,
И смеяться опять невпопад.
Помнишь, ты говорил, что любовь — это боль?!
Ты ошибся, любовь — это ад!

Анна Ахматова