ჩვენ არ დავლიოთ ერთი ჭიქიდან

ანა ახმატოვა
თარგმნა მარი თაბაგარმა

ჩვენ არ დავლიოთ ერთი ჭიქიდან

ჩვენ არ დავლიოთ ერთი ჭიქიდან,
არც ტკბილი ღვინო, არც წყაროს წყალი,
დილით არ გვქონდეს ამბორის კვალი,
საღამოს - ერთი ხედი ფანჯრიდან.
შენ მზით სუნთქავ და მე მთვარე მათბობს,
ჩვენს მაცოცხლებელ სიყვარულს არ ვთმობთ.

ერთგულ მეგობარს ვიახლებ მუდამ,
შენ მხიარული გხიბლავს ძალიან;
ნაცრისფერ თვალებს შიში რომ უდგას,
ეს სენი, მხოლოდ შენი ბრალია.
არ ვხვდებით ხშირად, ასეც გვინდოდა,
ამგვარად სუფევს ჩვენთან მშვიდობა.

მხოლოდ შენი ხმა მღერის ჩემს ლექსში,
ჩემი სუნთქვა აქვს შენს პოეზიას;
არსებობს ცეცხლი, ოჰ, უნაზესი,
ვერ გაანელებ, რადგან შენშია.
როგორ მიყვარს და მიზიდავს ახლა,
მაგ ტუჩებს ვარდის ფერი რომ ახლავს.

პ.ს. ეს ლექსი ანა ახმატოვამ 1913 წლის შემოდგომაზე დაწერა. მიუძღვნა მიხეილ ლოზინსკის, პოეტსა და მთარგმნელს. ანა გარდაცვალებამდე მეგობრობდა მასთან. უკვე დაავადებული ახმატოვა, მიხეილის შესახებ მოგონებებსაც წერდა.

Не будем пить из одного стакана

Не будем пить из одного стакана
Ни воду мы, ни сладкое вино,
Не поцелуемся мы утром рано,
А ввечеру не поглядим в окно.
Ты дышишь солнцем, я дышу луною,
Но живы мы любовию одною.

Со мной всегда мой верный, нежный друг,
С тобой твоя веселая подруга.
Но мне понятен серых глаз испуг,
И ты виновник моего недуга.
Коротких мы не учащаем встреч.
Так наш покой нам суждено беречь.

Лишь голос твой поет в моих стихах,
В твоих стихах мое дыханье веет.
О, есть костер, которого не смеет
Коснуться ни забвение, ни страх.
И если б знал ты, как сейчас мне любы
Твои сухие, розовые губы!

Анна Ахматова