მიფრინავ...

მიფრინავ...
იცი რომ მიაღწევ.
მიფრინავ ...
მიაღწევ მას რასაც ამდენიხანი ელოდი , რაც უფრო მიფრინავ გული მით უფრო გიცემსს. 
სივრცე.. 
სიგრილეე..
ფეერები..
სიმაღლეე ...
ცის კიდეს ეხები..
შინაგალი ხმა , შინაგანი ძალა , ღონიერი ფრთები..
მიაღწევ, ,,ძლიერი ჩიტების ქალაქში" შენც გაფრინდები იმ სამყაროს მხარეს სადაც მხოლოდ ძლიერები მიდიან .. 
ხმები : დაბრუნდი, ვერ გაუძლებ , არ შეგიძლია ! უსასრულოდ გრძელდება.. 
მაგრამ.... შინაგანი ძალა..
შინაგანი გაბედულობა .. 
და... 
ჰაერი , მზე, ღრუბლები , სიმაღლეე , მწვერვალი და ისს ,,ძლიერი ჩიტების ქალაქი"...
იქნეევ ფრთებს..
და უცებ ტკივილი..
შიში..
დაცემა.. 
ტკივილი.. 
თვალებს ვახელ..
მხოლოდ ერთი ამოკვნესა: მე გაალიის ჩიტი ვარ..
მერე ფიქრი: მოვა დრო და გაფრინდები ,,ძლიერი ჩიტების ქალაქში" 
ჩუმი ცრემლები...