ხვიჩა (ჯემალიჩი)
შენი გავლილი ბილიკები შენს კვალს ინახავს და ჩემი სახლის ოთახიდან ლანდად მოსჩანხარ ჩემს სულზე შენი მძაფრი სუნი ისევ შემორჩა შენი დუმილით ჩემი სულიც ბღავის ჩუმჩუმად განა სიშორე დამავიწყებს ამ დიდი სიყვარულს განა სიმწარით გადავლახავ მე უშენობას ნუთუ არსებობს დავიწყება დედამიწაზე? ახ მესაფლავე სიბრალულით შორს გაჭვრეტს ვიცი და კარტს გამიშლის თითქოს წლები გადაგაგორებს, მაგრამ ბიძია რა მწარეა როგორ გადმოვცე ? ჩვენ ერთი გულით ვსუნთქავდით ბიძი ჩვენ ერთი სულიი დაგვქონდა სხეულს შენგან მოკლული მე მაინც ვცოცხლობ მიჩირს და მაინც გამომდის სუნთქვა და მესაფლავევ იქნებ შეწყვიტო ჩემი ტკივილის ფეხებით სრისვა შენ ბევრი ნახე მიტოვებული ბევრის საფლავიც ჯეჯილად იქცა მე ბიძაჩემი დამყავს ცოცხალი და ერთი სულით ორივე ვსუნთქავთ მაქ კი სხეული არის ლამაზი მიწის შვილები ვიქცევით მიწად ჩემი გული კი მისით ამაყი არ დაივიწყებს სიყვარულს მისას ეხლა არმინდა შენი ბოდიში ჩემი ტკივილით დავლევ ცხოვრებას ჩემი სიცოცხლე შენზე ფიქრებით შენს მოლოდინებს შემოელევა
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი