იქნებ ოდესმე დადგეს ის წუთი

იქნებ ოდესმე დადგეს ის წუთი,
როცა შენს სულში ჩავიკარგები,
თვალები ჩვენი ერთურთს შეხვდება
და კვლავ თავიდან დავიბადები…

მხოლოდ ამას გთხოვ გიცქირო მუდამ,
შენგან ყოველთვის მხოლოდ ეს მსურდა,
რომ მარად მყოლოდი შენ თვალის ჩინად
მაგრამ ამჯობე შენ ყოფნა ჩიტად…

სულ მაღლა ფრენდი ფერად ღრუბლებში,
დაბლა მზერასაც არ აპარებდი,
წამით მაინც რომ ჩემთვის მოგცლოდა
უმალ შენ ფრთებით ცას ამაფრენდი

უკიდეგანოდ ფაფუკ ნისლებში
ჩავეშვებოდით ჩვენ თვით მორევში,
განა რა ვარქვა ამ გრძნობას ძრლიერს
ტანჯვით რომ მაგდებს საგონებელში…


ვნატრობ ოდესმე დადვიდგეს წამი,
გადავკვეთთ როცა ჩვენ მალულ მზერას,
იქამდე შენს თვალთ ვაგრძელებ ცქერას
ვიდრე არ შეწყვეტს ეს გული ძგერას.