,,იარა’’

გონება მკიცხავს,
თამამად ფიქრობს
და სათქმელს ამბობს.

გული კი გულობს,
ენდობა გრძნობებს,
ითრევს და ითრევს,
მორევში აგდებს.

წუთებს და წამებს
ანგრევს და ახრჩობს.

ბოლო კი არ ჩანს,
უწინ კი ჩანდა
ჭრილობა რჩება.

იარა, მრჩება.
თავს თუ შევახსენებ,
სევდა მომერევა.

წუხულს მივეცემი,
გზა არ გამოჩნდება.

ამას შევჩვიე,
ცრემლი აღარ მომდის,
გული დაცლილია.