ლამაზ ქალს

კრძალვით ვუმზერდი აბრეშუმის ქალს,
კრძალვით ვუსმენდი მგალობელს ხალხთა,
კრძალვით ვეტრფოდი მის მჭექარე ხმას,
ტალღას ვებმოდი მისსა ზღვის თვალთა.

მისი სინათლე ვერ შემიცვნია,
ყოველი ცდისას შიგნით ვიწვები,
მისი სამყარო კრძალვით მიცვნია,
მე ერთი ცდითაც მალვით ვუმზერდი.

ის ყვავილია,რომელიც შემოქმედს,
მწუხრ ავედრებდა არ დავიწყებას, 
ის ყვავილია ყველა ენაზე,
"არ დამივიწყო" კრალვით, რომ ჰქვია,
ის კესანეა,ჩვენი კესანე,
ნაზი ყვავილით თვალს,რომ გვჭრის ურჩად.
კესანე, შენი კვნესა მე, შენთვის სიყვარულს ვკვესავმე.