განშორება

მე გრძნეულმა დამაყენა მთების ქიმზე უფსკრულის
ზუსტად მაშინ რომ მეგონა ჩემს სულშიაც თენდება
სიყვარულის  ბროლის ვარდი  მე წყეული ურჩხულის 
 იცოდე რომ ის ჩემს გულში მუდამ ძლიერ ენთება

ჩემთვის უკვე ტრფობის სიო  აღარასდროს იქროლებს
 შენს გარდა ხომ ამქვეყნად ჩემთვის ყველა მკვდარია
როგორც ზამთრის განშორებას გაზაფხული იგლოვებს 
 ჩემი ტანჯვა ამ ტკივილთან ნუთუ შესადარია