ფერხთით დამიგეს ...

ფერხთით დამიგეს ვარდი და ია,
არ დაიშურეს არც ერთი ძღვენი,
ციხე-ქალაქში განცხრომით ვზივარ
და გარს მივლიან მეციხოვნენი.

მაღლა აღმართეს კავკასიონი,
დაბლა გაშალეს ალაზნის ველი,
ხან მოიწვიეს აპრილის დილა,
ხან ტყე შეფერეს ოქტომბრის ფერით.

მეც ფეხი ვერსად ვერ მომიცვლია,
სიცოცხლე მინდა ათასი წელი,
ზღაპრის გმირივით მზის კოშკში ვზივარ,
და გარს მივლიან მეციხოვნენი.