არშემდგარობა


წვიმს უჩვეულო თავგამეტებით
და არ ჩანს შენი ნაფეხურები,
მოდი და თუ აქ არ დავეტევით
ზეცას ვუმტვრიოთ საკეტურები.
არ მოხვალ...
არა...
მაგრამ მოვა დრო-
როცა მოლოდინს ბოლო არ უჩანს,
როცა ცა  მწარე ცრემლად  ჩამოვა,
თავგზას ავურევთ დანისლულ ქუჩას,
მე,შენ და ჩვენი არშემდგარობა.

მ.პაპიძე

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი