ბანოვანო გულოსა

სახემ შენმან შუაღამის ბადრი მთვარე ნაცვალყო, აღმამფრენ გულის სკივრში ნატიფ სახემ მარგალიტი ლალისფრად მე ტანჯვით-მყო .
ხმა შენი სირინოზი  გულს მიგმირავს, ვით სურნელი ნათელსაყოფ.              
    სიყვარული, შენთან ყოფნა , რომანტიკულ
    ცეცხლთან ჩვენ მყოფს
მაქცევს ბავშვად შეფერილი,მოელვარე თვალი მე მთხოვს, ფიქრში ტანჯულ მეომარად დავიმალო სევდაღამყოფს...