ღამე

ღამე მიყვარს უსაშველოდ ხეტიალი ქუჩაში,
რა მინდოდა წუხელ ღამით ,
რას ვეძებდი მუხრანში. 

ქარი ქრის და ქარი მღერის, 
ქარი ლექსებს მიყვება,
საიდუმლოს არ მიმჟღავნებს 
ქარია და მისხლტება. 

მარტოობის წუთებს,
 წამებს , ვისვრი როგორც ისარი,
მე არმინდა სიყვარული,
უკვდავების სიზმარი. 

გალაქტიონს შევეგებე იყო ღვინით ნასვამი ,
აქ გრანელის საიდუმლოს ლექსად ყვება არღანი,
ტიციანთან მიყვარს ჯდომა ,
ანანურის ამბები
გელოვანის ნაზი სიტყვა და ჭილაძის 
დარდები. 

ისევ მიყვარს როგორც დედა,
ღამე ბნელი უძირო,
გათენდება,
მაგრამ დღესაც ,
მე დავრჩები უძილო.