ნეტავ შინ იყვა ...

სიმღერასავით დამჩემდი და
სად ხარ ქალაი,
სად დაიარებ, ზამთარია,
ნეტავ შინ იყვა…
შეგიყვარებდი
იმ თებერვლის ენძელასავით,
მამა მიწას რომ
გამოსტაცებს
სატრფო მზის სხივი.

შამაგხვევდია
მკლავებივით
შაირ-კაფიებს,
სანამ ზამთარი
შენს ლექსვაში ჩაიკაფება

და გაზაფხულის პირველ დილას
ღია ფანჯრებზე,
შენით ანთებულ,
მღვრიე თვალებს დაგილაგებდი.

სიმღერასავით დამჩემდი და
სად ხარ ქალაი,
სად დაიარებ, ზამთარია,
ნეტავ შინ იყვა…