წერილი ელისს (ნატვრის ხე)

ერთი შეხედვით -
სისულელეა,
ხეზე სურვილები ჩამოახრჩო
და ასრულების იმედი გქონდეს...

ეს გონჯი ხეა 
ჩემი ნატვრის ხე,
დაბალი და განში გასული
თითქოს ჩემს ოცნებებს
დაუმძიმებიათ,
დაუჩაგრავთ,
ხელი შეუშლიათ
ტანის აყრაში,
ალვობაში.
ჩემი ნატვრის ხე - 
ეს გონჯი ხეა.

არც ფოთლები აქვს,
არც გახუნებული ნაჭრები
უმშვენებს ტოტებს.
შიშველი დგას და
ალაგ-ალაგ ჩემი სული ჰკიდია,
ჩემი თითები ჰკიდია,
დგას და იძახის:
ისუნთქე,
ისუნთქე,
ისუნთქე...
გსუნთქავ
შემხმარ ტოტებს შორის.

"ალიხე, მალიხე, სალიხე..."
ნეკა თითებს შენი ღიმილი შევუთქვი
და სულ ქვედა ტოტზე დავკიდე
(პირველი ეგ იქნება)
ბერა თითები - შენი მკლავებია,
საჩვენებელი - მე მათში,
შუა - სიჩუმე და
გარშემო მთები,
არათითები - ერთი მომცრო კარავი,
მილიონი ვარსკვლავი ცაზე და
ღამე.

ეს გონჯი ხეა 
ჩემი ნატვრის ხე
შიშველი დგას
და სურვილებს მითვლის...