რელსები

აი, ფოთლებით სავსე ღრმა ხევი ,
მე რომ მაძალებს ფიქრის შენებას ,
აი, რელსები, შენ რომ გაჰყევი_
ჩვენი პლანეტის ცისფერ დერეფანს ...
აი, ის ბაღი, სადაც ვისხედით ,
სადაც დაგვქანცეს ფრენით პეპლებმა,
აი, სადგური, აი, ვაგონიც _
ჩვენი სიშორის ლურჯი ემბლემა .
აი , ის წიგნი შენ რომ მაჩუქე ,
აი , ტაძრამდე გზების სიგრძენი ,
აი, ის ხიდი , სადაც გაკოცე
და უკვდავება სადაც ვიგრძენი .
აი, ის მთვარე, აი, ეოსი ,
აი, სადგურში ვრცელი ბაქანიც ,
აი, ის კაფეც...ქუჩის კუთხეში
ის მათხოვარიც, ისევ აქ არის.
მხოლოდ შენ არ ხარ და არც არსაით 
არაა სიმხნე, მტრებს რომ უღრენდა...
აი, აპრილი, ორსულ ქალსავით
რომ მოგვიჩოჩდა მაშინ მუხლებთან .
აი, ის გული, შენ რომ გიყვარდა,
აი, ის ვაზა, ან ის კარადა,
აი, ის პალმაც, წვიმამ რომ დასცხო
და თავის ქოლგით მხნედ რომ გვფარავდა .
აი, ღრუბელი_ცხენს ჰგავს დაჩოქილს ,
ცას რომ ეხვევა მცხუნვარ ლოგოსთან,
აი, ის გრძნობა, შენ რომ მაჩუქე
და რომ არ მიშვებს არც ერთ გოგოსთან .
შენს გამო ერთხელ გულშიც ვისროლე 
და იმის მერე სიკვდილს გადარებ...
აი, ის ტყვია, გულს რომ ასცილდა
და სამახსოვროდ მკერდით ვატარებ !..