ისევ წინ

გრძნობა მღრნის და ველი მზის დილას,
ღვარად წვიმს განა ცრემლია ნიღბად.
გხედავ მშვიდს გაელვებულს თბილ სიზმრად,
ვაქრობ ნისლს და იქვეა წინსვლა.

ისევ წინ, მეტი თარეში ღიად,
ოღონდ ვის შევაგებო სიტყვა?
მორიგ ხიდს გადავივლი მზე მიცავს.
ახლა წვიმს და ცხადია რისხვა.

ფიქრი მცლის დაუღალავი ფრიად,
შევძლებ რით გავუსწრო ნოსტალგიას.
მწვავს და მჭრის ავბედობისგან სილა,
ველი სხივს ჯვარი , სიცოცხლე, წინსვლა.