მივაშურებდი გრილ ნაძვნარს ზაფხულ

მივაშურებდი გრილ ნაძვნარს ზაფხულ , მჯეროდა ტყისა.
იქ სიმშვიდეს და სულის ნუგეშსა ვპოვებდი ხშირად .
გრძნობები ჩქეფდა, სურვილი მღრნიდა ალერსის ხმისა,
მე სიყვარულით დაჭრილ ბეჩავსა მჯეროდა ტყისა.
მანუგეშებდა ნაძვთა სურნელი, შეხება გირჩთან,
მახარე – ხიბლი ტყეში ამოსულ ყვავილებისა.
განშორებაზე აღარ ვფიქრობდი, ვიდოდი მშვიდად,
ფრინველთა მღერით სიო სალმურად მხვდებოდა ფრიად
.