წვიამიან ღამეებს ახშობდა გული

წვიმიან ღამეებს ახშობდა გული
და ლამობდა,ლამობდა სიყვარულს გოლიათს.
უშენოდ რატომღაც ვერ ვიყავ სრული და ვგრძნობდი რომ ეს შერწყმა მზის სხვივთა ტოლია.

ქროლვით ავბედობის მეშურა ავსული,
ვერა-ვერ დამაკლო ფეხად თუ მწოლიარს,
იხუვლა,გაიხსნა ცა მწვანე ზაფხულის,
რომ სიყვარულია და დასალოცია.

წვიმიან ღამეებს ახშობდა გული
და ლამობდა,ლამობდა სიყვარულს გოლიათს.
უშენოდ რატომღაც ვერ ვიყავ სრული და ახლა რომ ერთად ვართ მზის სხივთა ტოლია.