პოეტი მეგობარს

რომც დაბნელდეს მომევლები გამამხნევებ,
შენი გული სიყვარულის ტყე არი.
ფრინველები საამურად, სალმად სტვენენ,
მოცარული ვერ ვხარობდე იარით.
მომისმინე სადღეგრძელოდ ამამღერე,
სიავე რომც ბობოქრობდეს ვერაგი.
პოეტები სიყვარულზე ლექსებს წერენ,
ღვთიურ გრძნობას ვერ უარყოფს ვერავინ.
სიცოცხლის და სიკვდილს შუა ვახშობ ვნებებს
მუზა მახლავს ზეციური მხედარი.
ლურჯ სივრცეში გასაოცარს ვარჩევ ფერებს,
სიმაღლეა , გალობაა ნეტარი.