დედის გარეშე

ზღვის სიყვარულით ვსტუმრობდი ხშირად, 
არც არასოდეს ბათუმს გავექეც.
ბავშვის ობლობა მომწვდა ავ ტყვიად, მოლოდინი და გულსიმარტოვე.
ბათუმის ბულვარში გოგონა იდგა,
ცრემლი სდიოდა ლამაზ სახეზე.
მივუახლოვდი და ვკითხე ფრთხილად 
- რა დაგკარგვია ან ვის დაეძებ?
ცრემლი შეიშრო და შემომხედა
- მადლობა თქვენ, რომ ჩემთან გაჩერდით.
დედა აღარ მყავს, გარდაცვლილია, 
იცით ძნელია დედის გარეშე. 
გამაჟრიალა, ზეცას ავხედე.
მწირს მოვეფერე, გრძნობა გავბედე,
თბილი სიტყვებით დავანუგეშე
- ღმერთი შენთან არს, არ მიგატოვებს.
მან მომისმინა და დაიჯერა. 
არც ის არ მითხრა: დედა მაჩვენეთ.
დამემშვიდობა და გზას გაუდგა 
მაღალ სახლისკენ დედის გარეშე...
ბევრი გავიდა წელი მის შემდეგ.
გრძნობები ვაქე, ზოგი დავლეწე.
გულის ტკივილად დამირჩა თინა 
მწარე ცრემლებით ლამაზ სახეზე.