ქორენიშს (სოფელს ლეჩხუმში)

რჩეულ ღვინით სიმარდე,
მასპინძლობა -სტუმრობა,
მთის ჰაერის სიმთავრე,
წყაროს წყალით კურნება.

მშობელ სოფლის სინათლევ,
თბილი გულის სიმღერავ,
იქამდე სულ გინატრებ,
სანამ თავად ჟღერად ვარ.

რაც შევძელი, ვეცადე,
გეფერე ტკბილ სიმებად,
გრილ ჩანჩქერად გყვებოდე,
ტყიდან თამამ ფრინველად.

ხვამლის მთა თვალს ახარებს
მშვენებად და დიდებად,
მარიამი მადლს აფრქვევს
სოფლის ტაძრის ღია კარს.

მშობელ სოფლის სინათლევ,
თბილი გულის სიმღერაც,
იქამდე სულ გინატრებ,
სანამ თავად ჟღერად ვარ.