მონატრება ენთება ლამპრად.

ცის კალთა ფარავს მუზების ტრიუმფს,
ბოლო სტრიქონი, სიწრფელის ითქვა,
ახლა,წამები მშვიდია უფრო,
სიცხადე ბოლო აკორდებს უკრავს,
ღრუბლის ტილოზე ცისკარი ბრწყინავს
და მონატრება ენთება ლამპრად.
ვიხსენებ კარგოვ, დღის განცდილ ბგერებს,
გაზაფხულის მზეს, წამებულს ვნებულს,
დროის მირაჟის, შემკრთალ სახეებს,
სიყვარულის სხივს ცასავით წმინდას,
ნუღარ უარყოფ!
                                        18.08.2023.