მიდიოდი..

მდუმარება ირხეოდა,თითქოს გრძნობის სარეცელზე,
იდუმალი ფიქრით სავსე,ირწეოდა მთვარე ცაზე
და დაჰქროდა ქარი შმაგი.
კარგოვ, გთხოვო გრძნობის სხივებს,
თვალი ერთხელ გაუსწორო!
მღელვარეა საუკუნე,
უსწავლელი და ნასწავლი,
წამებული დღის სცენაზე,
ამაყ გულთა ხეივანში,
 უსინათლო მზთ მცურავი,
დაინახო...

და ზღვის ტალღა ბობოქარი,
თეთრ კამარას კრავდა ცაში.
ვერაფერი ვერ გითხარი,
მღელვარებდა ქარი,
ნისლიან გზას მიჰყვებოდი,
დარდიანი გულით.
სიწმინდე კი, არ გტოვებდა,
როგორც ღრუბელს წვიმა.
სევდით იყო გაჟღენთლი,
ოდით დედის გული...
მიდიოდი...
სიწმინდით 
და განშორების,
დარდით.



                                    21.08.2023წ.