ნაალერსალ...


და ეს უგონო ფოთოლცვენა, გრძნობებით სავსე,
ლაჟვარდთა სულში აღმაფრენა,
გონით აღსავსე
და დაბნოში მზის სინათლე
გველის პირისპირ....
უნდა გამკობდეს მისი სხივი სიკეთით სავსე,
ახლა ღამეა,ვარსკვლავები დასცვივა ზეცას, განკაცებამდე....სიბნელეა გამეფებული,
განათდდა როცა....ნაალერსალ ლოცვებით დილა,
ყველა ვარსკვლავმა იზეიმა მზის დაბადება....
მაკრთობს სამყარო, ანთებული შურით თვალები...და მზე ჩამქრალი..
ახლა წყვდიადში გზას მიიკვლევ,
როგორც მგოსანი,
ედემში ყოფნას ამჯობინე წუთისოფელი.....მეექვსე საათს გაგახსენებს მამლის ყივილი....
                    
                                   ნინო გოგოლაძე.   2024წ
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი